پلی اتیلن چیست؟ ( کاربرد + انواع )

پلی اتیلن ماده ای از جنس پلیمر است که از مجموعه ای از واحدهای اتیلن در کنار هم یک مولکول بزرگ تشکیل داده است. پلیمر به عنوان ماده اولیه پلی اتیلن از نفت خام استخراج می‌ شود. این ماده در صنایع تولید پلاستیک و تولید لاستیک کاربرد فراوانی دارد. پلیمر یک کلمه یونانی است که از دو بخش پلی و مر به معنای چند و واحد تشکیل شده است. برخی از افراد به اشتباه پلیمر را با نام های پلاستیک، الاستومر و رزین می شناسند‌. اولین شیمیدانی که از کلمه پلیمر استفاده کرد، فردی به نام رنالت بود. گریدهای جهانی پلی اتیلن شامل گرید PE100، PE63 و PE80 می‌ باشد. در این مقاله قصد داریم درباره کاربردها و انواع پلی اتیلن توضیح دهیم.

ویژگی و خاصیت های پلی اتیلن

پلی‌اتیلن (Polyethylene) یکی از پرکاربردترین و پراستفاده‌ترین پلاستیک‌ها در صنعت است. این ماده پلاستیکی به دلیل ویژگی‌ها و خواص منحصر به فرد خود، در بسیاری از صنایع و برنامه‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه، ویژگی‌ها و خواص پلی‌اتیلن را بررسی می‌کنیم:

• مقاومت در برابر ضربه: پلی‌اتیلن به دلیل ساختار مولکولی خود، دارای مقاومت بالا در برابر ضربه و شکستگی است. این ویژگی آن را به یک ماده مناسب برای استفاده در بسته‌بندی و حفاظت از محصولات در طول حمل و نقل می‌کند.
• انعطاف‌پذیری: پلی‌اتیلن به دلیل ساختار زنجیره‌ای مولکولی، انعطاف‌پذیری بالایی دارد. این انعطاف‌پذیری به معنی توانایی پلاستیک بودن، خم شدن و تغییر شکل بدون شکستن است. این ویژگی، پلی‌اتیلن را مناسب برای استفاده در بسته‌بندی اشیاء با اشکال و اندازه‌های مختلف می‌سازد.
• مقاومت شیمیایی: پلی‌اتیلن مقاومت خوبی در برابر اکسیداسیون، تاثیر اسیدها، قلیاها، حلال‌های آلی و بسیاری از مواد شیمیایی دارد. این ویژگی آن را به یک ماده مناسب برای استفاده در صنایع شیمیایی، کشاورزی و داروسازی می‌کند.
• مقاومت در برابر رطوبت: پلی‌اتیلن نیز مقاومت بالایی در برابر رطوبت و آب دارد. این ویژگی آن را مناسب برای استفاده در بسته‌بندی مواد غذایی، کالاهای الکترونیکی و مواد حساس به رطوبت می‌کند.
• ایزولاسیون الکتریکی: پلی‌اتیلن یک عایق الکتریکی خوب است و قابلیت جلوگیری از هدررفت جریان الکتریکی را دارد. به همین دلیل، پلی‌اتیلن در صنعت الکترونیک، سیم و کابل‌های برق و دیگر برنامه‌های الکتریکی استفاده می‌شود.
• قابلیت بازیافت: پلی‌اتیلن قابلیت بازیافت و قابلیت استفاده مجدد بالایی دارد. این ویژگی آن را به یک ماده پایدار محیط‌زیستی می‌کند و در جهت حفاظت از منابع طبیعی و کاهش آلودگی محیطی بسیار مهم است.
• سبک وزن: پلی‌اتیلن دارای وزن سبکی است که باعث سهولت در حمل و نقل، استفاده و بسته‌بندی آن می‌شود.

در نتیجه، پلی‌اتیلن با ویژگی‌هایی مانند مقاومت در برابر ضربه، انعطاف‌پذیری، مقاومت شیمیایی، مقاومت در برابر رطوبت، ایزولاسیون الکتریکی، قابلیت بازیافت و سبک وزن، یکی از پلاستیک‌های بسیار مفید و کارآمد در صنعت است.

ترکیبات شیمیایی پلی اتیلن

پلی‌اتیلن (Polyethylene) یک پلیمر ساختاری است که از ترکیب واحد تکراری گاز اتیلن (C2H4) تشکیل می‌شود. فرمول شیمیایی پلی‌اتیلن به صورت (C2H4)n نشان داده می‌شود، که در آن n تعداد واحدهای تکراری (مونومرها) را نشان می‌دهد.
پلی‌اتیلن از لحاظ ساختاری یک پلیمر خطی است که زنجیره‌های بلند اتصال داده شده به یکدیگر را شامل می‌شود. این زنجیره‌ها از واحدهای تکراری اتیلن ساخته شده‌اند که به صورت متوالی به یکدیگر متصل شده‌اند.
ترکیب شیمیایی پلی‌اتیلن بر اساس تعداد وزن مولکولی آن ممکن است متفاوت باشد و در نتیجه ویژگی‌های مختلفی را به آن ببخشد. به عنوان مثال، پلی‌اتیلن با وزن مولکولی پایینتر دارای ویژگی‌هایی مانند انعطاف‌پذیری بیشتر و شفافیت است. در مقابل، پلی‌اتیلن با وزن مولکولی بالاتر  مقاومت بیشتری در برابر ضربه و کشش دارد.
به طور کلی، پلی‌اتیلن به عنوان یک پلاستیک پلیمری، از ترکیب واحدهای تکراری اتیلن تشکیل شده است که به وسیله واکنش‌های پلیمریزاسیون به هم متصل شده‌اند. این ترکیب شیمیایی منحصر به فرد آن را به یکی از پلاستیک‌های پرکاربرد و محبوب در صنعت تبدیل کرده است.

ساختار مولکولی پلی اتیلن

پلی اتیلن ساختاری پلیمری دارد که از یک زنجیره طولانی از واحدهای اتیلن (CH2=CH2) تشکیل شده است. واحد اتیلن، یا به عبارت دیگر اتیلن (C2H4)، یک هیدروکربن اشباع شده است که دارای دو اتم کربن است که به وسیلهٔ یک پیوند کووالانسی متصل شده‌اند.ساختار مولکولی پلی اتیلن بر پایهٔ اتصال‌دهی پیوندهای کربن-کربن استوار است. در مولکول پلی اتیلن، چندین واحد اتیلن به صورت زنجیره‌ای پیوند داده شده‌اند. برای هر واحد اتیلن موجود در زنجیره، یک پیوند کربن-کربن جدید ایجاد می‌شود، که در نتیجهٔ آن زنجیره‌ای طولانی و پلیمری شکل می‌گیرد.

ساختار مولکولی پلی اتیلن می‌تواند به شکل زنجیره خطی باشد، در این حالت همهٔ واحدهای اتیلن به صورت یکپارچه پیوند داده شده‌اند. همچنین، ممکن است در برخی موارد، شاخه‌های کناری (تفرعات) در ساختار پلی اتیلن حضور داشته باشند که می‌توانند از واحدهای کربن-کربن تکراری دیگر در زنجیره جدا شده باشند.ساختار مولکولی پلی اتیلن به دلیل سادگی و تکراری بودن واحدهای اتیلن، باعث ایجاد ویژگی‌های مهمی مانند انعطاف‌پذیری، شفافیت و مقاومت مکانیکی در این پلیمر می‌شود.

معرفی مهم ترین انواع پلی اتیلن

پلی اتیلن سبک یا LDPE

پلی‌اتیلن سبک یا LDPE (Low-Density Polyethylene) یکی از انواع پلی‌اتیلن است که به دلیل ویژگی‌های خاص خود در صنعت و بخصوص در بسته‌بندی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه به برخی اطلاعات مربوط به پلی‌اتیلن سبک اشاره خواهم کرد:

• ساختار و خواص: پلی‌اتیلن سبک یک پلیمر خطی با چگالی پایین است. این به معنی وجود زنجیره‌های بلند اتصال داده شده به یکدیگر است که موجب افزایش انعطاف‌پذیری و کشش آن می‌شود. خواص دیگر پلی‌اتیلن سبک شامل مقاومت در برابر شوک، انعطاف‌پذیری بالا، خواص عایقی برقی و حرارتی خوب، نفوذپذیری کم به بخار آب و گازها، و مقاومت در برابر اثرات شیمیایی می‌باشد.
• کاربردها: پلی‌اتیلن سبک به دلیل ویژگی‌هایی که دارد، در بخش‌های مختلفی از صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از کاربردهای مهم آن عبارتند از:
  – بسته‌بندی: به علت خواص ضدشوک و انعطاف‌پذیری بالا، پلی‌اتیلن سبک برای بسته‌بندی مواد غذایی، محصولات شیمیایی، محصولات الکترونیکی و سایر محصولات صنعتی استفاده می‌شود.
  – فیلم‌سازی: پلی‌اتیلن سبک به عنوان مواد اولیه در تولید فیلم‌های بسته‌بندی و پوشش‌های محافظ مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  – لوله‌کشی: استفاده از پلی‌اتیلن سبک در تولید لوله‌های آب، گاز و فاضلاب به دلیل مقاومت در برابر خوردگی و اثرات شیمیایی، کشش بالا و انعطاف‌پذیری آن بسیار رایج است.
  – صنعت کشاورزی: در کشاورزی، پلی‌اتیلن سبک برای تولید ممبران‌های آبیاری قطره‌ای، پوشش‌های گلخانه و کیسه‌های بذر استفاده می‌شود.
  – صنعت خودروسازی: در صنعت خودروسازی، پلی‌اتیلن سبک به عنوان ماده‌ای جهت تولید قطعات داخلی و بیرونی خودروها، لوله‌ها و موارد دیگر استفاده می‌شود.

به طور کلی، پلی‌اتیلن سبک به دلیل خواص منحصر به فرد خود، همچنین هزینه مناسب و قابلیت بازیافت، در صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد و در بسته‌بندی و بسیاری از برنامه‌های صنعتی بسیار موثر است.

پلی اتیلن سبک یا LDPE با چگالی پایین زنجیره ای شاخه دار دارد و به دلیل عدم برقراری پیوند مستحکم نیروی بین مولکولی آن ضعیف است. تولید این محصول با استفاده از روش پلیمریراسیون رادیکالی انجام می شود. مهمترین ویژگی پلی اتیلن سبک انعطاف پذیری بالا و تجزیه شدن آن با استفاده از میکرو ارگانی ها می باشد.

پلی اتیلن خطی یا LLDPE

پلی اتیلن خطی (LLDPE) یکی از انواع پلی‌اتیلن است که در صنعت بسته‌بندی، پوشش‌دهی و برخی صنایع دیگر استفاده می‌شود. البته، پلی اتیلن خطی (LLDPE) با پلی اتیلن سبک (LDPE) تفاوت‌هایی دارد. در ادامه به برخی اطلاعات مربوط به پلی اتیلن خطی (LLDPE) اشاره خواهم کرد:

• ساختار و خواص: پلی اتیلن خطی (LLDPE) دارای ساختاری خطی با شاخه‌های فرعی است که باعث افزایش مقاومت در برابر فشار و کشش می‌شود. این پلیمر دارای خواصی مانند انعطاف‌پذیری بالا، مقاومت در برابر شوک، مقاومت شیمیایی مناسب، و مقاومت در برابر نفوذ آب و رطوبت است.
• کاربردها: پلی اتیلن خطی (LLDPE) به دلیل ویژگی‌های خاص خود در صنایع مختلف استفاده می‌شود. برخی از کاربردهای مهم آن عبارتند از:
  – بسته‌بندی: با توجه به خواص انعطاف‌پذیری، مقاومت در برابر شوک و نفوذ آب کم، پلی اتیلن خطی (LLDPE) برای تولید کیسه‌های بسته‌بندی مواد غذایی، محصولات صنعتی و مواد شیمیایی، و همچنین بسته‌بندی کالاهای بزرگ مانند بسته‌بندی پالت‌ها استفاده می‌شود.
  – پوشش‌دهی: در صنایع ساختمانی و خودروسازی، پلی اتیلن خطی (LLDPE) برای تولید پوشش‌های محافظ، پوشش‌های ضد آب و محصولات پوششی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  – لوله‌کشی: به علت مقاومت در برابر ضربه و خرابی، پلی اتیلن خطی (LLDPE) در تولید لوله‌های آب، گاز و فاضلاب استفاده می‌شود.
  – صنایع کشاورزی: پلی اتیلن خطی (LLDPE) به عنوان ماده‌ای برای تولید ممبران‌های آبیاری قطره‌ای، پوشش‌های گلخانه و کیسه‌های بذر استفاده می‌شود.

پلی اتیلن خطی (LLDPE) با ترکیبی از خواص مکانیکی، شیمیایی و مقاومت در برابر اثرات محیطی، یک پلیمر مناسب برای برنامه‌های صنعتی مختلف است.پلی اتیلن خطی سبک دانسیته پایینی دارد و شاخه های کوتاهی دارد‌. تولید این ماده پلی اتیلن با کوپلیمریزاسیون آلکن های بلند زنجیر انجام می شود.

‌پلی اتیلن متوسط یا MDPE

پلی اتیلن متوسط (MDPE) یکی دیگر از انواع پلی اتیلن است که در صنعت بسته‌بندی، لوله‌کشی و برخی صنایع دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه به برخی اطلاعات مربوط به پلی اتیلن متوسط (MDPE) اشاره خواهم کرد:

• ساختار و خواص: پلی اتیلن متوسط (MDPE) ساختاری بین پلی اتیلن سبک (LDPE) و پلی اتیلن خطی (LLDPE) دارد. دارای چگالی بین پلی اتیلن سبک و پلی اتیلن خطی است. خواص این پلیمر شامل مقاومت بالا در برابر ضربه، سختی و مقاومت در برابر شیمیایی‌ها، مقاومت در برابر نشتی و حساسیت کمتر به ترکش‌های بیرونی است.کاربردها: پلی اتیلن متوسط (MDPE) به دلیل ویژگی‌های خاص خود در صنایع مختلف به کار می‌رود. برخی از کاربردهای مهم آن عبارتند از:
  – لوله‌کشی: به علت مقاومت بالا در برابر ضربه و نفوذ، پلی اتیلن متوسط (MDPE) در تولید لوله‌های آب، گاز و فاضلاب بکار می‌رود. این لوله‌ها قادر به تحمل فشار و دمای بالا در محیط‌های مختلف هستند.
  – بسته‌بندی: به علت خواص مقاومت در برابر ضربه و حفظ ترازویی، پلی اتیلن متوسط (MDPE) در تولید بطری‌ها، کیسه‌های بسته‌بندی مواد شیمیایی و بسته‌بندی‌های صنعتی استفاده می‌شود.
  – صنعت خودروسازی: در صنعت خودروسازی، پلی اتیلن متوسط (MDPE) در تولید قطعات داخلی و بیرونی خودروها مانند کاورهای داشبورد، قطعات سیستم سوخت و آب‌رسانی، قطعات درب و پنجره و سیستم‌های فوم-ضد ضربه استفاده می‌شود.

پلی اتیلن متوسط (MDPE) با ترکیبی از ویژگی‌های مکانیکی، شیمیایی و مقاومت در برابر اثرات محیطی، در برنامه‌های صنعتی متنوعی به خوبی عملکرد می‌کند. پلی اتیلن با چگالی متوسط یا MDPE بیشتر برای تولید لوله هاو اتصالات پلاستیکی کاربرد دارد‌. چگالی این نوع پلی اتیلن بین ۹۲۶/۰ تا ۹۴۰/۰ است.

کاربرد پلی اتیلن

انواع مختلف پلی اتیلن با گریدهای مختلف خصوصیات مخصوص به خود را دارند و برای تولید محصولات مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند‌. پلی اتیلن سنگین با چگالی بالا برای تولید مخازن، اتصالات، لوله های پلی اتیلنی، بطری ها، قطعات پلاستیکی، کیسه بسته بندی، ظرف های نگهداری میوه و مواد غذایی، جعبه های مخصوص حمل و نقل و غیره کاربرد دارد‌. پلی اتیلن سبک با چگالی پایین نیز برای تولید لوله، الیاف پلیمری، ورق پلیمری، فیلم بسته بندی، قطعات پلاستیکی، ظرف بسته بندی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پلی اتیلن‌ های متوسط هم برای تولید فیلم بسته بندی، اتصالات آبیاری تحت فشار، پوشش های محافظت کننده سطح های فلزی استفاده می شوند‌. روکش کابل های مخابرات و برق را نیز با استفاده از پلی اتیلن خطی LLDPE تولید می کنند. قطعات ماشین های صنعتی، پوشش ضد گلوله، تجهیزات دفاعی، محصولات ورزشی را نیز با پلی اتیلن مولکولی سنگین تولید می کنند. استحکام این پلی اتیلن بسیار بالاست. از کاربردهای دیگر پلی اتیلن می توان به تولید لوازم بسته بندی، نوارهای تسمه، بست مخصوص جعبه بسته بندی، صنعت خودرو سازی، قطعات داخلی اتاق ماشین، سبد پلاستیکی، لوازم خانگی، اسباب بازی، محافظ کابل، بطری، ظروف و وسایل آشپزخانه، لوله فاضلاب، لوله نفت، لوله مواد شیمیایی، مخازن نگهداری دارو، مخازن نگهداری مواد بهداشتی، تجهیزات پلاستیکی پزشکی، عایق پلاستیکی گلخانه و عایق ساختمان، فیلم های بسته بندی غذا و غیره اشاره کرد.

پلی اتیلن قابل بازیافت هست یا نیست !

به عنوان یکی از پلاستیک‌های پرمصرف و پرکاربرد، پلی اتیلن دارای قابلیت بازیافت و استفاده مجدد است. بازیافت پلی اتیلن به منظور کاهش مصرف منابع طبیعی، کاهش آلودگی محیط زیست و کاهش تولید زباله‌های پلاستیکی اهمیت بسیاری دارد.عملیات بازیافت پلی اتیلن شامل مراحلی مانند جمع‌آوری، جداسازی، شستشو، خرد کردن، ذوب و تولید مواد بازیافتی است. پس از انجام این مراحل، مواد بازیافتی پلی اتیلن به عنوان مواد اولیه مورد استفاده قرار می‌گیرند تا به تولید محصولات جدید بپردازند.

بازیافت پلی اتیلن به دو صورت بازیافت مکانیکی و بازیافت شیمیایی انجام می‌شود. در بازیافت مکانیکی، پلاستیک‌های بازیافت شده به صورت خرده پلاستیک‌ها یا پلاستیک‌های خرد شده به بازار عرضه می‌شوند. در بازیافت شیمیایی، پلیمرهای پلی اتیلن به صورت شیمیایی تجزیه می‌شوند و به مواد اولیه ترکیبی مانند مونومرهای اتیلن تبدیل می‌شوند که می‌توانند مجدداً برای تولید پلیمرهای جدید استفاده شوند.بازیافت پلی اتیلن بهبود قابلیت اقتصادی و زیست محیطی پلیمرها است و از تخریب محیط زیست جلوگیری می‌کند. همچنین، بازیافت پلی اتیلن در کاهش مصرف منابع انرژی، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و کاهش آلودگی هوا نقش مهمی دارد.

تاریخچه پلی اتیلن

تاریخچه پلی اتیلن به سال 1933 با کشف تصادفی اتیلن پلیمریزاسیون توسط دکتر رجینالد گیبسون و مجتمع شیمیایی آنگلو پرشیان از انگلستان بازمی‌گردد. در آن زمان، این کشف به عنوان یک مواد نرم و غیرفشارپذیر شناخته شد و در دهه‌های بعد تحقیقات و آزمایش‌های بیشتری بر روی آن انجام شد.

در دهه 1950، تجارت و تولید پلی اتیلن به صورت گسترده آغاز شد. شرکت هایی مانند داو کمپانی و استاندارد اویل (Standard Oil)، کشف‌های بزرگی در زمینه تولید و پردازش پلی اتیلن انجام دادند. در اوایل دهه 1960، فرایند پلیمریزاسیون با فشار بالا (high-pressure polymerization) و پلی اتیلن با فشار بالا (high-density polyethylene – HDPE) مورد استفاده قرار گرفت.
در دهه 1950، پلی اتیلن با فشار بالا (High-Density Polyethylene – HDPE) با استفاده از فرایند پلیمریزاسیون با فشار بالا (High-Pressure Polymerization) توسعه یافت. در این فرایند، اتیلن گاز به همراه فشار و حرارت بالا در حضور کاتالیست‌های خاصی مانند فلزات نیکل یا تیتانیوم، پلیمریزه می‌شود. نتیجه این فرایند تولید پلی اتیلن با چگالی بالا و سختی بیشتری است که ویژگی‌های مکانیکی قابل توجهی دارد.

در دهه 1960، پلی اتیلن با فشار پایین (Low-Density Polyethylene – LDPE) با استفاده از فرایند پلیمریزاسیون با فشار پایین (Low-Pressure Polymerization) مورد استفاده قرار گرفت. این فرایند شامل استفاده از کاتالیست‌های اکسید روی و سیلیکا گل‌سولفوریک است. نتیجه این فرایند تولید پلی اتیلن با چگالی پایین‌تر، انعطاف‌پذیری بیشتر، و شفافیت بالاتر است. پلی اتیلن با فشار پایین عمدتاً در صنایع بسته بندی و تولید فیلم استفاده می‌شود.
در این دو دهه، با توسعه تکنولوژی و فرآیندهای تولید، تولید و مصرف پلی اتیلن به شدت افزایش یافت. پلی اتیلن به علت ویژگی‌های مطلوبی که از جمله انعطاف‌پذیری، مقاومت در برابر شکستگی، مقاومت شیمیایی و عایق‌بندی دارد، در بسیاری از صنایع جایگاه مهمی دارد و به عنوان یکی از پلیمرهای محبوب برای بسته بندی، صنایع خودروسازی، لوله‌کشی و غیره استفاده می‌شود.

در دهه 1970، پلی اتیلن با فشار پایین (low-density polyethylene – LDPE) با استفاده از فرایند پلیمریزاسیون با فشار پایین (low-pressure polymerization) توسعه یافت. این نوع پلی اتیلن خصوصیاتی مانند انعطاف‌پذیری و شفافیت بیشتری نسبت به HDPE دارد و در صنایع بسته بندی و فیلم سازی استفاده می‌شود.

در دهه 1970 و 1980، تحقیقات و توسعه در زمینه پلی اتیلن به دستاوردهای بزرگی منجر شد. در این دوره، نوع جدیدی از پلی اتیلن به نام پلی اتیلن خطی (Linear Low-Density Polyethylene – LLDPE) معرفی شد.
پلی اتیلن خطی با استفاده از فرایند پلیمریزاسیون با فشار پایین (Low-Pressure Polymerization) و با استفاده از کاتالیست‌های خاص تولید می‌شود. این نوع پلی اتیلن خصوصیاتی مانند انعطاف‌پذیری بالا، مقاومت در برابر ضربه و سایش، پایداری در برابر حرارت و آب، و قدرت نشتی بالاتر را ارائه می‌دهد. به علاوه، این نوع پلی اتیلن دارای ظرفیت بالایی برای انتقال گاز و بخار است.

در دهه 1970، پلی اتیلن خطی با افزایش مصرف در صنایع مختلف مانند بسته بندی، صنایع غذایی، صنایع لوله‌کشی، صنایع لاستیکی و غیره به محبوبیت بیشتری دست یافت. این پلیمر به دلیل خواص برتری که دارد، جایگزین مناسبی برای پلی اتیلن با فشار پایین (LDPE) در بسیاری از کاربردها شد.

در دهه 1980، توسعه فناوری‌های جدید در زمینه پلی اتیلن ادامه یافت. از جمله این توسعه‌ها می‌توان به پلی اتیلن متوسط (Medium-Density Polyethylene – MDPE) اشاره کرد. پلی اتیلن متوسط دارای خواصی بین پلی اتیلن با فشار بالا و پلی اتیلن با فشار پایین است. این نوع پلی اتیلن مقاومت بالا در برابر ضربه و خمش، استحکام مکانیکی بالا و مقاومت به ترکش را ارائه می‌دهد و در صنایع لوله‌کشی، صنایع بسته بندی و غیره استفاده می‌شود.

در این دوره، تکنولوژی‌های پیشرفته‌تری نیز در زمینه تولید پلی اتیلن مورد استفاده قرار گرفتند، که منجر به بهبود خواص مکانیکی، پایداری حرارتی و خواص ضد آب پلی اتیلن شد. همچنین، با توسعه تکنولوژی‌های بازیافت، امکان بازیافت و استفاده مجدد از پلی اتیلن به صورت مداوم واقع شد.

در دهه 1990، تحقیقات و توسعه در زمینه پلی اتیلن ادامه یافت و به توسعه فناوری‌های جدید و بهبود ویژگی‌های این پلیمر پرداخته شد. در این دهه، تغییرات و بهبودهای زیادی در تولید و کاربرد پلی اتیلن رخ داد.
یکی از تغییرات اساسی در دهه 1990، توسعه پلی اتیلن خطی با چگالی بسیار بالا (Ultra-High Molecular Weight Polyethylene – UHMWPE) بود. این نوع پلی اتیلن دارای وزن مولکولی بسیار بالا است که خواصی منحصر به فرد را ارائه می‌دهد. این پلیمر به دلیل مقاومت فوق العاده در برابر سایش، ضربه و خمش، خواص ضد خوردگی و عایق‌بندی، به عنوان جایگزینی مناسب برای فلزات در برخی از کاربردها مورد استفاده قرار می‌گیرد. از جمله کاربردهای پرکاربرد UHMWPE می‌توان به لوازم ورزشی، لوازم پزشکی، تجهیزات حفاظتی، قطعات صنعتی و غیره اشاره کرد.
در دهه 1990، توسعه پلی اتیلن ترکیبی (Blown Film Polyethylene) نیز صورت گرفت. این فناوری، به تولید فیلم‌های پلی اتیلن با ضخامت متغیر و ویژگی‌های مختلف امکان می‌دهد. فیلم‌های پلی اتیلن ترکیبی برای بسته بندی مواد غذایی، مواد شیمیایی، صنایع لوازم خانگی و صنایع دیگر استفاده می‌شوند.در این دوره، بهبود فرآیندهای تولید پلی اتیلن نیز صورت گرفت و روش‌های پیشرفته‌تری مانند پلیمریزاسیون به وسیله کاتالیست‌های متالوسنتزی و استفاده از فناوری‌های جدید بهبود یافت. همچنین، استفاده از پلی اتیلن بازیافتی در این دهه به علت اهمیت بیشتر حفاظت از محیط زیست و مدیریت پسماند، گسترش یافت و مصرف پلی اتیلن قابل بازیافت افزایش یافت.

به طور کلی، دهه 1990 به عنوان دوره‌ای مهم در تاریخچه پلی اتیلن محسوب می‌شود که با توسعه فناوری‌ها، بهبود ویژگی‌ها و افزایش کاربردها، تأثیر بسزایی در صنایع مختلف داشت.

در سال‌های بعد، تحقیقات و پژوهش‌های بیشتری در زمینه پلی اتیلن انجام شد و نسل‌های جدیدی از پلی اتیلن با خواص و کاربردهای متنوع توسعه یافتند. مانند پلی اتیلن خطی (LLDPE) که در دهه 1970 معرفی شد و خواصی مانند مقاومت بالا در برابر ضربه و سایش را به پلی اتیلن اضافه کرد.
امروزه، پلی اتیلن یکی از پلیمرهای پرکاربرد در صنایع مختلف است. با توجه به خواص متنوع و قابلیت بازیافت، مصرف آن به طور گسترده در بسته بندی، صنایع خودروسازی، لوله‌کشی، ساخت و ساز، الکترونیک و بسیاری از صنایع دیگر ادامه دارد.